Kamasutra
Toen ik thuis gekomen mijn foto’s terugzag, die ik ‘s middags had gemaakt, herinnerde ik mij plotseling een televisie uitzending van jaren geleden, waarin een of andere entomoloog uitleg gaf over het seksuele gedrag van onze insecten. Hij ging daarbij zelfs zover, dat hij aangaf een vergelijkbaar boek als de Kamasutra te kunnen samenstellen, met daarin allerlei standjes beschreven die verschillende insecten toepasten en hanteerden. Ja echt 🙂 .
Wat mij ook is bijgebleven, was zijn bewering dat veel insecten een soort voyeuristische neiging of behoefte aan de dag legden en graag toekeken als andere of gelijke soorten aan het paren waren.
Uitgaande van een bestaande Kamasutra voor insecten, zou deze variatie van het paringswiel ongetwijfeld De Hangbrug worden genoemd.
Vanaf een donker plekje even verderop, leek deze libel glimlachend en met plezier toe te kijken. Een voyeur???
Deze zweefvlieg deed alsof hij druk bezig was met zijn maaltijd, maar ook hij keek ondertussen met grote ogen heel geïnteresseerd toe.
Zou die entomoloog toch een punt hebben gehad en zit de hele natuur vol met voyeurs?
Ook deze soort schijnt bijzonder gevoelig te zijn voor seksuele bezigheden, maar zijn nooit verder gekomen dan het standje “Op zijn Hondjes”.
Dit is blijkbaar wel een heel nieuwsgierig soort.
Nog zo’n griezel, die graag toekijkt.
De wesp lijkt de enige te zijn die niet echt geïnteresseerd is in het seksuele leven van andere insecten.
Of die entomoloog gelijk had of niet, ik weet het niet. In ieder geval werd ik door mijn eigen foto’s herinnerd aan zijn uitspraken van toen. 🙂
Flora
-
- Aartje
-
- Zaad van Fluitekruid
-
- Weegbree
-
- Twee hele kleine zaadjes van een schermbloempje
Heb de laatste tijd niet veel tijd vrijgemaakt voor de hobbyfoto’s. Wel zijn we een paar keer in onze eigen omgeving op pad gegaan met alleen de macrolens, maar het resultaat was enigszins teleurstellend. We kennen het allemaal wel natuurlijk; het ene moment is het windstil en net als je wilt afdrukken begint het te waaien, of je hebt net alles ingesteld en dan gaat het licht ineens uit omdat de zon achter een wolk verdwijnt. Andersom kan ook zeer lastig zijn, maar ach, het hoort ook bij het fotograferen in de natuur.
Wat ik persoonlijk echter heel frustrerend vind, is wanneer de gemeentes, om welke (on)zinnige redenen dan ook, hele stukken natuurgebied plat maaien, waardoor al het mooie onkruid en daarmee ook de toch al weinige insecten die er dit jaar waren, zijn verdwenen. Nee, het leven van een fotograaf gaat zeker niet altijd over rozen. 🙂
Hier een paar foto’s van de Flora, voor de volgende blog heb ik een paar beestjes.
Halfway to the Top
Ook deze foto van de kleine rode weekschildkever is een product van het afgelopen weekend.
De kleine rode weekschildkever (Rhagonycha fulva) heeft zachte dekschilden en een langwerpig lichaam, sprieterige poten en lange, duidelijk gesegmenteerde antennes. Hij is van het rood soldaatje (Cantharis rufa) te onderscheiden door het donkere einde van de dekschilden. De lichaamslengte van dit exemplaar is zo’n 8mm, maar ze kunnen tot wel 11 millimeter groot worden.
Monster between flowers
De vakantie in eigen land is voorbij en YES……….., het is eindelijk weer mooi weer.
Gelijk afgelopen weekend er even met de macrolens op uitgetrokken. Er stond nog wel een aardige wind, maar met wat geduld kon je toch regelmatig op de ontspanknop drukken.
Zeeuws Knoopje
Het Zeeuws knoopje (Astrantia major) is een vaste plant uit de familie van de schermbloemen. De plant wordt ook wel Groot Sterrenscherm genoemd en wordt ongeveer 1 m hoog. De bloemschermpjes zien er uit als een enkele bloem, wat voor schermbloemen ongebruikelijk is. De lange, kale stengel heeft weinig bladeren. Aan de top vertakt de stengel zich en draagt het de bloemschermpjes. De bloeiperiode is van mei tot september. Bij het aanbreken van de schemer krommen de stelen van de schermpjes naar beneden, zodat het bloempje tegen vocht beschermd wordt.
De Astrantia komt van nature niet in Nederland of Vlaanderen voor, maar doet het hier wel goed. Het natuurlijke verspreidingsgebied ligt in Midden- en Oost Europa en in Azië. In Europa loopt haar verspreidingsgebied van Polen via Zuid Duitsland en Oost Frankrijk naar het Middellandse zeegebied. In de Alpen kan men deze soort tot 2000 m hoogte aantreffen.
Heideblauwtje
In feite konden we over het weer op zaterdag 30 juni niet echt klagen. De zon scheen regelmatig en het is de hele dag droog gebleven. Echter, deels vanwege de wind en deels vanwege het gebrek aan onderwerpen, zijn we aan het begin van de middag toch verder gereden naar het Boetelerveld in de omgeving van Raalte. Daar ligt een stuk beschut en vochtig heidegebied waar het wemelt van de, in Nederland, beschermde Heideblauwtjes.
Heideblauwtjes zijn kleine vlindertjes met een totale spanwijdte van 2 tot hooguit 3 centimeter en komen bijna enkel voor in vegetaties met gewone dopheide. De vliegtijd van het vlindertje is slechts een kleine 3 maanden, van juni tot augustus. De mannetjes hebben blauwe bovenvleugels en de vrouwtjes bruine, met een rijtje halvemaanvormige vlekjes aan de onderrand.
Juffers en Libellen (2)
Ook deze “macho” kwam (weliswaar op een ander plekje) laag bij de grond en dicht aan de waterkant voor mij zitten. Ondanks de wind hield deze Weidebeekjuffer zich goed staande en het leek haast wel alsof hij me recht in de lens, uitdagend aankeek. Zoals op onderstaande foto is te zien trof ik wat later een in de volle zon zittend, parend stelletje juffertjes aan en heb ik die dag toch nog een paringswiel kunnen schieten.
Juffers en Libellen (1)
Een blauwe juffer streek voor mij neer op een laag takje. Lang heeft ze er niet kunnen zitten, want een keiharde windvlaag blies haar bijna meteen weer weg. Vlak voordat ze van haar zitplaats werd losgerukt heb ik de tweede foto nog kunnen nemen.
Dit was op zaterdag 30 juni, we zijn die dag naar de Vistrap in de Regge bij Hancate gegaan met de verwachting daar een paar mooie opnames te kunnen maken van Weidebeekjuffers en Libellen. Doorgaans vertoeven die daar in grote aantallen, maar dit jaar bleken de verschillende populaties een heel stuk kleiner te zijn en kregen we slechts af en toe een beestje voor de lens. Er stond die dag een aardige wind (5 tot 6), hetgeen niet bepaald bevorderlijk was voor onze macrodoeleinden. 🙂 Toch hebben wij het daar erg naar ons zin gehad en een paar leuke opnamen weten te maken.
Vlier(?)
Dit enkele bloemetje heb ik geschoten in het Bos van Bosman te Leiden. Zowel de struik als de bloemen lijken sterk op een Vlier, alleen heeft dit enkele bloemetje slechts vier bloemblaadjes en de Vlier heeft er (dacht ik) vijf. Hierdoor ben ik er niet zeker van of dit wel een Vlier is.
Juffertje in het Groen
Juffertje in het groen is o.a. een leuke naam voor een echte Brabantse stamppot, bestaande uit witte bonen, aardappelen en snijbonen. Maar, …….. daar wilde ik het nu net niet over hebben.
Hier wil ik de ontluikende bloemknop en een bijna uitgebloeide bloem laten zien van een plant die dezelfde naam draagt als het Brabantse gerecht. Juffertje in het Groen is een eenjarige plant uit de Ranonkelfamilie (Ranunculaceae).
Van nature komt deze plant niet voor in Nederland, maar je kunt hem wel hier en daar in verwilderde vorm aantreffen. Oorspronkelijk komt de plant uit het Middellandse zeegebied en de Canarische eilanden, waar het op akkerland en braakliggende terreinen groeit. De wilde plant bloeit van juni tot augustus. De bloem heeft honingklieren, waarmee hommels en bijen worden gelokt voor de bestuiving.
RARDO 